Wspomnienia obejmujące okres od 15-ego do 27-ego roku życia autora, przeżyty w Warszawie, w Polsce Ludowej, w latach 1945 – 1957. Czytelnik prowadzony jest przez kolejne etapy drogi życiowej młodego człowieka jak szkoła, studia, wojsko, przygoda, praca; są to jednocześnie główne części książki.

Chociaż jest to układ chronologiczny sama relacja nie ma charakteru życiorysu. Składa się ona z osobnych niezależnych „opowiadań - obrazków”, które mogą być czytane wyrywkowo i w dowolnej kolejności. Ujęty w książce okres życia autora przypada na pierwsze dwanaście lat istnienie Polski Ludowej. Jest to ciekawy i dramatyczny okres najnowszej historii Polski, wiodący od zakończenia wojny i odzyskania niepodległości do kulminacji stalinowskiego systemu terroru. Autor pokazuje rzeczywistość polską tamtych lat, widzianą oczyma przeciętnego, szarego młodego człowieka, idącego przez szkołę, studia i pierwsze lata pracy.

Dzieli się z czytelnikiem swoimi obserwacjami i refleksjami. Młodość to również poszukiwanie przygody. Czytelnik między innymi ma okazję żeglować razem z autorem z Warszawy w górę Wisły do Kazimierza, odkrywać Tatry, płetwonurkować, a także zdobywać syfon i odkrywać nowe rejony jaskini Miętusiej, w Tatrach.

Czytelnicy z pokolenia autora znajdą w książce odbicie własnych doświadczeń i przeżyć, czytelnicy młodsi będą mogli zapoznać się z Polską pierwszych lat powojennych i z życiem młodzieży w ówczesnych warunkach, które choć skromne i trudne, pozwalały, na przekór wszystkiemu, przezywać młodość.

Jerzy Bulik
Jerzy Edmund Bulik urodził się w małej podwarszawskiej miejscowości – w Pustelniku (obecnie jest to część miasteczka Marki), w roku 1930. Tam przeżył dzieciństwo i pierwsze lata wojny, po czym do roku 1980 mieszkał kształcił się i pracował w Warszawie. Z zawodu elektronik (studia i doktorat na Politechnice Warszawskiej), pracownik naukowy jednego z instytutów naukowych, nie ograniczał swojej aktywności życiowej do spraw zawodowych. Był współzałożycielem Warszawskiego Klubu Płetwonurków i uczestnikiem nurkowych wypraw odkrywczych do grot tatrzańskich. Przejechał pociągiem z Polski do Wietnamu, gdzie przebywał niespełna rok, jako członek polskiej wyprawy geofizycznej, a następnie wrócił do kraju statkiem. Odbył wiele rejsów żeglarskich do krajów bałtyckich, skandynawskich i zachodniej Europy. Wiele razy przeżeglował Mazury. Zwiedził samochodem wiele krajów europejskich. Spędził jeden rok w Anglii na stażu naukowym, jako stypendysta ONZ. W latach 1980-1985 przebywał w Afryce, w Nigerii, gdzie wykładał na jednym z uniwersytetów i zwiedził pobliskie rejony czarnego lądu. Od 1985 mieszka w Kanadzie, gdzie pracuje, jako nauczyciel akademicki i zajmuje się działalnością społeczną i publicystyką w środowisku polonijnym.